Ο ηθοποιός εθεάθη σε γνωστό μαγαζί της Αθήνας.
Ο αγαπημένος ηθοποιός, Πάνος Μιχαλόπουλος, «έγραψε» ιστορία τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, φθάνοντας ουσιαστικά μέχρι τα τέλη του 2000.
Μετά την τεράστια επιτυχία στη μικρή οθόνη αλλά και το σανίδι του θεάτρου, το 2009 ο… γόης με τις χιλιάδες θαυμάστριες αποφάσισε να αποσυρθεί από τα πάντα και να ζήσει ήρεμα, καλλιεργώντας τα κτήματά του, στη Μεσσηνία. Η τελευταία δημόσια παρουσία του ήταν το 2011.
Το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου, ο Πάνος Μιχαλόπουλος βρέθηκε σε γνωστό μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και ο παλαίμαχος διαιτητής, Ηρακλής Τσίκινης, δημοσίευσε μία φωτογραφία μαζί του. «Η συνάντηση με τον τεράστιο Πάνο Μιχαλόπουλο», έγραψε στη λεζάντα της ανάρτησης.
Σε παλιότερη συνέντευξη του στην «Espresso» ο ηθοποιός είχε μοιραστεί τα αίτια της αποχής του:
«Απλώς νοσταλγώ κάποιους ανθρώπους που είχαμε φιλία από εκείνα τα χρόνια. Όλα τα άλλα πέρασαν και είναι απλές αναμνήσεις. Είμαι στην Καλαμάτα και ασχολούμαι με την πατρική γη. Δεν με ενδιαφέρουν ούτε το θέατρο ούτε η τηλεόραση και η ζωή μου είναι σε άλλο στάδιο από αυτό που ζούσα, έως τότε που πήρα την απόφαση να αποσυρθώ. Για μένα δεν ήταν δύσκολο. Πήρα αυτή την απόφαση το 2008. Έκτοτε ούτε εμφανίστηκα πουθενά ούτε έκανα απολύτως τίποτα με θέμα δημοσιότητας. Έφυγα από όλα και είπα “τέρμα”. Και δεν σου κρύβω ότι αυτό είναι μια πολύ ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου. Για μένα αυτή η απόφαση δεν ήταν κάτι δύσκολο, γιατί πάντα πατούσα γερά στα πόδια μου».
Και είχε προσθέσει:
«Δεν με ενδιέφερε να διατηρήσω την εικόνα μου, ούτε τίποτα τέτοιο, το οποίο θεωρώ και ματαιόδοξο. Έκανα μια δουλειά. Ως δουλειά είπα “τελείωσα, δεν έχω να δώσω τίποτα άλλο” και έτσι έφυγα. Ακούω πολλές φορές να λένε “είναι επώδυνο για έναν καλλιτέχνη να φεύγει”. Όχι, για μένα δεν ήταν καθόλου επώδυνο. Ξέρεις πόση ευτυχία μού προσφέρει να ασχολούμαι με τα δέντρα, την καλλιέργεια και την αγροτική ζωή; Παίρνω ζωή από όλο αυτό. Είναι τρομερό ότι ο κόσμος σέβεται την απόφαση που έχω πάρει να μη θέλω να ασχοληθώ άλλο με την υποκριτική τέχνη και τη δημοσιότητα. Ο κόσμος με έχει αγαπήσει πάρα πολύ και δεν με ρωτάει γιατί δεν δουλεύω πια. Αυτό είναι ένα από τα παράσημα που μπόρεσα να κατακτήσω από τη δουλειά μου: ο σεβασμός και η εκτίμηση του κόσμου».
