Η τελευταία επίσημη δημόσια εμφάνισή της ήταν στην κηδεία του Γιάννη Φλωρινιώτη, που η θλίψη της και η στεναχώριας της δεν μπορούσαν να κρυφτούν. Η Έφη Θώδη τα τελευταία χρόνια έχει απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά όχι από δική της επιλογή, όπως εξομολογείται στην συνέντευξη που παραχώρησε στην Σάσα Σταμάτη και την εφημερίδα On Time.
Η εξομολόγηση της Έφης Θώδη
Σε έχουμε χάσει… Τι κάνεις αυτή την περίοδο;
Τραγουδάω σε διάφορα κέντρα στην Αθήνα και στην επαρχία. Παράλληλα, είμαι στο στούντιο και γράφω λαϊκά κομμάτια.
Στην προσωπική σου ζωή πώς είσαι;
Είμαι πολύ ευτυχισμένη, δεν έχω κανένα δεσμό, αλλά έχω καλούς φίλους και περνάω υπέροχα.
Δεν σε βλέπουμε να κάνεις εμφανίσεις πια στην τηλεόραση, γιατί;
Δεν είναι επιλογή δική μου. Εγώ θα ήθελα να ξαναπάω να τραγουδήσω στην τηλεόραση, γιατί ο κόσμος με αναζητάει. Όλοι μου λένε «γιατί δεν βγαίνεις στην τηλεόραση;», και δεν ξέρω τι να τους απαντήσω. Θα ήταν μεγάλη μου χαρά να εμφανιστώ πάλι με την ορχήστρα μου για να κάνω τον κόσμο να διασκεδάσει και να χαρεί. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν, ό,τι κι αν μου κάνανε. Εγώ τους συγχωρώ. Και τους βλέπω και τους αγαπάω.
Πιστεύεις ότι εμείς οι δημοσιογράφοι σού κάναμε κακό;
Ορισμένοι δημοσιογράφοι μού έκαναν κακό. Δεν είναι όλοι το ίδιο. Πολλοί άνθρωποι αρρωσταίνουν και δεν το μαθαίνει κανείς. Δεν λένε ούτε τα ονόματά τους! Εμένα με ξεσκίσανε!
Έχεις μετανιώσει για τις τόσες εμφανίσεις σου τότε στην τηλεόραση;
Όχι, δεν έχω μετανιώσει, γιατί δεν το έκανα για μένα, το έκανα για τον κόσμο. Ήξερα ότι ο κόσμος με αγαπάει και ήθελε να με βλέπει και να με ακούει. Και πιστεύω ότι τα χρόνια που ήμουν εγώ στην τηλεόραση ήταν τα πιο ωραία.
Κάποια στιγμή χρειάστηκε να χτυπήσεις την πόρτα του ψυχιάτρου. Τι ακριβώς συνέβη;
Η δουλειά μου έχει να κάνει με το συναίσθημα. Εγώ είμαι πολύ ευαίσθητη, γιατί τα κρατάω όλα μέσα μου. Ο οργανισμός μου δεν άντεξε και γι’ αυτό συνέβησαν όλα αυτά που έγιναν. Δεν φταίει μόνο η τηλεόραση, φταίνε όλα αυτά που πέρασα στη ζωή μου. Πάντα είχα την επίγνωση και την καθαρότητα. Ήξερα πολύ καλά τι έκανα και τι μου γινόταν.
Χρειάστηκε να μπεις στην ψυχιατρική κλινική του Σισμανόγλειου νοσοκομείου. Πώς το βίωσες όλο αυτό;
Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις. Με αγάπησαν όλοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές και με πρόσεχαν. Θέλω να πω ένα δημόσιο «ευχαριστώ». Δεν υπάρχει θέμα ταμπού στα ψυχικά νοσήματα. Η εποχή που ζούμε είναι σχιζοφρενική. Αυτό που θέλω να πω στον κόσμο είναι να μην τα βάζει μέσα του και να συμβουλεύεται τους γιατρούς. Θέλω να τονίσω ότι όλα αυτά που πέρασα με έκαναν πιο δυνατή, πιο ανθρώπινη και με έφεραν κοντά στον κόσμο και στον Θεό. Εμένα τότε πειράχτηκαν τα νεύρα μου. Τώρα παίρνω κάθε πρωί μισό χάπι και αυτό επειδή μου το λέει η ψυχίατρός μου. Θέλω να πω στον κόσμο, αν έχει κάποιο ψυχικό νόσημα, να χτυπήσει την πόρτα του γιατρού. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι καλά. Κανένας δεν θέλει να παραδεχτεί το πρόβλημα. Πρέπει οι άνθρωποι που είναι γύρω μας να μας βοηθήσουν. Εγώ τότε είχα τη δύναμη και τη θέληση να γίνω καλά και έγινα με τη βοήθεια των γιατρών.
Η νοσηλεία σου τότε σε ψυχιατρική κλινική έκανε κακό στη δουλειά σου; Σου έκλεισαν τις πόρτες;
Η τηλεόραση μου έκλεισε τις πόρτες και ακόμα δεν ξέρω το γιατί. Στη δουλειά μου δεν είχα κανένα θέμα. Και στο εξωτερικό πήγαινα και πηγαίνω, και σε όλη την Ελλάδα δουλεύω με πολύ μεγάλη επιτυχία.
