Το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου, η Ντίνα Μαγδαλιανίδη κατάφερε να βγει ζωντανή από την μοιραία αμαξοστοιχία στα Τέμπη, τότε που συνέβη το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ελλάδα με 57 νεκρούς.
Ωστόσο, η ίδια τραυματίστηκε πολύ σοβαρά, γεγονός που την ανάγκασε να κάνει αλλεπάλληλα χειρουργεία, ενώ ζει με εφιάλτες και έκτοτε δίνει αγώνα για να ξανακερδίσει τη σωματική και ψυχική υγεία της.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Kontra, η Ντίνα μίλησε για τις τραγικές στιγμές που βίωσε την ώρα του δυστυχήματος, αλλά και για τα τραύματα που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει στη συνέχεια. «Έγιναν υπεράνθρωπες προσπάθειες από τους γιατρούς για να σωθεί το πόδι μου και σ’ αυτό χρωστάω πολλά και στον εργοδότη μου, που μερίμνησε για όλα», ανέφερε, μεταξύ άλλων.
Όπως δήλωσε, στην αρχή δεν είχε καμία άλλη στήριξη στον ιατρικό αγώνα της: «Ένιωθα ότι δεν ήξεραν καν εμάς που τραυματιστήκαμε τόσο πολύ. Ακόμα και όταν είχαν βγει τα μέτρα [στήριξης], εγώ είχα ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες των χειρουργείων. Μέχρι τώρα έχω κάνει περίπου 25 χειρουργεία. Όλα τα έχει καλύψει ο εργοδότης μου – και τη νοσηλεία».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής της και κατόπιν σχετικής ερώτησης η Ντίνα είπε πως «Έχω παρακολουθήσει την εξεταστική επιτροπή, θυμάμαι ότι δεν βοηθούσε ιδιαίτερα στην ψυχολογία μου. Με μια κοπέλα που έχει ανάλογα βιώματα προσπαθούσαμε να παρηγορήσουμε η μία την άλλη».
Για το μέλλον, η Ντίνα είπε πως ονειρεύεται να κερδίσει ξανά έστω και ένα μέρος της προηγούμενης ζωής της: «Να αποκτήσω έστω το 30% της ζωής που είχα πριν, και από ψυχολογικής πλευράς και από θέμα ύπνου και από σωματικής πλευράς. Γιατί ήμουν πολύ χαρούμενη και πολύ δραστήρια πριν από το συμβάν».
Για τη ζωή της μετά το δυστύχημα είπε ότι «χρειάζεται χρόνος …. με φοβίζει να βγω έξω μην πάθω κρίση στη μέση του δρόμου και αρχίσω να ουρλιάζω ή να φοβάμαι ότι θα πάθω κάτι οπότε προτιμώ να μην βγω έξω. Και για να μην με κοιτάνε παράξενα, λόγω του κινητικού θέματος και γιατί δεν θέλω να εξηγώ στον καθένα το γιατί αλλάζει, η διάθεσή μου, γιατί σκέφτομαι, γιατί είμαι σιωπηλή. Έχω κλειστεί πολύ στον εαυτό μου».
